O meskiej przyjazni czyli 2 takich co skradli moje serce...

Juz Wam przedstawiałam wcześniej  dwóch dżentelmenów, którzy nieoczekiwanie i nieplanowanie pojawili sie w moim życiu ...
Do dzisiaj zastanawiam sie dlaczego właśnie do mnie zawitały te dwie zbłąkane duszyczki zwłaszcza gdy ja wtedy byłam w bardzo specyficznym momencie swojego życia.
Wspominając ten czas byłam bardzo zamknięta w sobie z ogromna rezerwa wobec zwierząt a w szczególności  wobec kotów... nagła śmierć Zuzi zabolala tak bardzo,ze po raz pierwszy od kilkunastu lat byłam skłonna żyć bez kota...
No cóż ale los chciał inaczej i w prezencie od niego otrzymałam 2-och panów:)...
Dwaj panowie, tak rożni od siebie...Antoś już dojrzały choć nadal młody kot pragnący ciepła i miłości i Franuś, zagubione lub porzucone kociątko , wygłodzone, wyczerpane, ledwo żywe...
Pierwsza myśl jaka pojawiła się gdy już wpuściłam ich do swojego domu i serca to strach, ze przecież to dwaj chłopcy i zapewne nic dobrego z tego nie wyniknie gdyż naturalnie będą dla siebie konkurencja...
Strach po woli ustępował gdy obserwowałam jak maluch pragnie ciepła starszego a temu drogiemu wcale to nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie, miał dużo cierpliwości dla  malca i czuwał nad    nim na każdym kroku  ...
I tak oto nawet nie zauważyłam kiedy chłopaki szybko się zaprzyjaźnili, i dzisiaj   różnica wieku niemal się zatarła a oni nie potrafią przejść obok siebie obojętnie :)...
Antoś dużo częściej wychodzi na zewnątrz a wtedy Franuś już go wypatruje z okna lub czeka na niego w ogrodzie :)... i zawsze jest ten sam rytuał powitania: noski-noski :)...
Spia  wtuleni w siebie, po ogrodzie biegają zawsze razem  i razem tez broją :)... wspólne fikołki są  na porządku dziennym  :)!!!!
W dniu kiedy los postawił ich  przed moimi drzwiami nie wierzyłam i nie przypuszczałam,ze tak bardzo skradną moje serce ....
Uwielbiam ich obu, są tak rożni i tak cudowni , nie odstępują mnie   na krok, zasypiają razem ze mną i budzą się wraz ze mną :)...     
Nie wiem dlaczego pojawili się w moim życiu ale wiem, ze dzięki nim  na nowo wrócił uśmiech na  mojej twarzy, ze wnieśli niewiarygodnie wiele ciepła i radości do naszego domu, do naszego życia...

A wiec od początku:

Pierwsze dni gdy Franuś trafił do nas i nabierał sil   :)...

 Maluch potrzebował czułości i się nie zawiódł :) !!!!

Antos zawsze za plecami gdy Franuś zaczynał poznawać  zewnętrzny świat !!!!

 Grunt to zawsze patrzeć w tym samym kierunku :)!!!

 Rytuał powitalny : noski-noski :)

 I hulanki :)...

 We dwoje zawsze raźniej :)

 Antek uwielbia piłkę nożna :)!!!!

 i zasłużony odpoczynek po całodniowych szaleństwach :)...

   
Powiem Wam szczerze,ze cudne te moje chłopaczki i strasznie sie ciesze,ze je mam :) !!!!!!

Pozdrawiam i ściskam mocno wszystkich wielbicieli zwierzaków, bo doskonale wiedza o czym był ten dzisiejszy post :)!!!!