Franek i Antek ...czyli o dwoch futrzanych przybledach.

Po odejsciu Brutusa i naglej smierci Zuzki obiecalam sobie,ze juz nigdy, przenigdy nie zgodze sie na zadnego kota, mimo,iz towarzyszyly mi one nieprzerwanie przez ostatnie 15 lat...
Po tym co przezylam po stracie Zuzi nikt w domu nie odwazyl sie poruszac tematu zwierzakow choc kazdy z Nas odczuwal wielka pustke i smutek.
Mijaly tygodnie, dom nadal byl pusty a ja nie przestawalam tesknic, tesknic skrycie za czyms co odeszlo...
Okolo miesiac temu w srodowe popoludnie uslyszalam dzwonek do drzwi a w nich ujrzalam nasza stara znajoma z kartonem w dloniach.
Widzialam,ze nie bardzo wiedziala jak sie zachowac, co powiedziec, jak zaczac...
Znajac moje "nowe" nastawienie do kotow postapila bardzo "dyplomatycznie" i zapowiedziala,ze przyszla do Mateusza...wreczajac mu karton...
Gdy zobaczylam wyraz twarzy syna gdy zajrzal do srodka serce mi niemal pekalo gdyz w pierwszej chwili byl to niemal okrzyk wielkego szczescia i radosci lecz juz po chwili na jego twrazy pojawil sie strach i smutek. Popatrzyl na mnie niepewnie i zapytal: mamus...to kotek, mozemy go zatrzymac????
Nie zagladajac do pudla automatycznie cisnelo mi sie na usta,ze NIE, oczywiscie ,ze NIE!!!!!
...minelo kilka minut dlugiej ciszy gdy to male "cos" wychylilo glowe z pudelka i zobaczylam te smutne i pelne strachu oczka...i mimo swojej wczesniejszej decyzji, niecheci ...nie moglam sie nie zgodzic...
Kotek byl samotny i opuszczony od kilku dni, niemal zaglodzony, mokry i bardzo oslabiony, lezal i prawie nie chodzil... NIE moglam go nie przygarnac...
Wieczorem tego samego dnia, maz poinformowal mnie,ze od kilku dni w naszym garazu spi jakis mlody kot, ktory chyba nie ma zamiaru sie "wyprowadzic". Oczywiscie wczesniej nic mi nie powiedzial bo bal sie mojej reakcji ale skoro zgodzilam sie na jedna znajde to moze i uda sie i z drugim :)...no i SIE udalo.
Od miesiaca w ciagu jednej chwili nasz dom stal sie "nowym" domem jeszcze dwoch mlodych panow :)...
A wiec poznajcie tych co nieoczekiwanie skradli moje serce...

a tak "panowie" spedzaja wolny czas tuz przed codziennymi zapasami :)...

i "zapasy" :)....

a to juz blogi spokoj ...chwila oddechu gdy chlopaki odpoczywaja i nie biegaja po domu z predkoscia swiatla :)...

Balam sie na nowo otworzyc na zwierzeta, ktore bardzo kocham bo wiem, ze kiedys znowu przyjdzie mi cierpiec i placic za ta milosc ale od kilunastu dni dom na nowo stal sie naszym "wiejskim " , cieplym domem gdzie oprocz nas jest ktos jeszcze, kto mruczy calymi dniami i ...psoci ale to juz inna historia :)!!!!